قفس کوچک

---

اگر رفتم تو یادم کن                               اگر مردم تو خاکم کن

اگر ماندم در این صحرا                            به مهر خویش حلالم کن

 

یه وجب خاک مال من/هر چی میکارم مال تو...

 

هر لحظه حرفی در ما زاده میشود

هر لحظه دردی سر بر می آورد

هر لخظه نیازی

از اعماق مجهول روح پنهان و رنجور میجوشد

اینها بر سینه میریزند و راه فراری نمی یابند

مگر این قفس کوچک استخوانی گنجایشش چه اندازه است؟!!

یک بوسه

دورم ز تو ای شن جانان چه نویسم

من مور ضعیفم ز سلیمان چه نویسم

ترسم که قلم شعله کند نامه بسوزد

با این دل سوزان بر تو عزیزم چه نویسم؟

---

یک بوسه از لبهای تو در خواب گرفتم

گویی کهاز غنچهء مهتاب گرفتم

دیگر نتوانی که ز من دور بمانی

چون عکس تو را در دل خود قاب گرفتم

---

طلوع و غروب عشق خود را بوسیلهء درد تنهایی و جدایی محسوس میسازد

(ژان دو لابرویر)

عشق شعله ایست که اگر از آتش دوستی مدد نگیرد فرو خواهد نشست

(محمد حجازی)

و من میگم :

تنهایی مرام عشقه!!!